تخریب قبور ائمه اطهار علیهم السلام در بقیع
گلستان را میتوان لگدمال کرد، اما
هرگز رایحه دل انگیزش را نمیتوان سترد. خانه آفتاب را میتوان ویران ساخت،
اما هرگز با ویرانی، نورانیت آفتاب را نمیتوان گرفت. ای بقیع! ای
نگارخانه هزاره غربت! آن بدکیشانِ زشت خوی، میخواستند تو را با ویران
کردن، از صفحه روزگار محو کنند، اما خبر نداشتند که تو چهار آفتاب گیتی
فروز را با ستارههای بسیار در خود جای دادهای و این گونه فروغ تو از بین
نمیرود. میخواستند سایه بان از مزار خورشیدی شما برگیرند تا نامتان از
تاریخ ناپدید شود؛ اما خبر نداشتند که بر گرفتن سایه بان، فروغ خورشید را
به همه جا پرتو افکن میکند. مزار تو سایه بان نمیخواهد؛ چرا که خورشید بر
سینه توست نه بر سینه آسمان. نفرین و ننگ تاریخ، بر آن شب پرستانی که با
شمشیر به جنگ آفتاب رفته بودند و خود را زبون و رسوای تاریخ نمودند. با
زخمی به کهنگیِ تاریخ، بر سینه و قلبی شرحه شرحه از مظلومیتِ شما خاندان
وحی. سالروز تخریبِ خاک بهشت و نیستان غربت را به سوگ نشسته، این غم جانسوز
را بر عاشقان زیارتت تسلیت میگویم.
* محمد بن عبد الوهاب و حرکت وهابیت
* ابن تیمیه در آئینه اندیشه متفکران