مهربان خـالق

مهربان خـا لق آن پيكر بيمار توام

   من خود آگاه زحال تن تب دار توام

ميکشم   ناز   تو بارحمتـم اي بنـده من    

شاهـد سوز و گداز دل بيمار توام

بنـده  مؤمن  من هيچ كجا تنهـا نيست   

يار شبهـاي تو و ديـده بيمار توام

دوست  دارم   شنوم صوت تمنـاي تو را

طالب راز و نيازت به شب تار توام

رنج و  غمهاي تو بي علت و بي حكمت نيست 

تو گرفتار مني ، من همـه در كار توا م

دردلت زآتش غم ها كه فكنـدم شرري 

يعني اي بنـده بيا طالب گفتـار توام

سايه رحمت  من در همـه جا بر سر توست

مصلحت بين و گنه بخش نگهدار توام

جاي دلتنگي و بيتابي و نو ميدي نيسـت

من كه در هـر دو جهان يار و هوادار توام

ناز آن پيكـر بيمارت اگر کس نخرد   

ناز با خا لق خود كن كه خريدار توا م

اي کـه تا صبح نخفتي و خدايا گفتي

اين منم در دل بشکسته پرستـار توام