به گزارش خبرنگار سیاسی مشرق- بررسی مواضع و بیانیه‌های شورای همکاری خلیج‌فارس در سه‌دهه گذشته این واقعیت را آشکار می‌کند که این شورا در انتخاب واژگان، همواره واژه‌های مداخله‌جویانه را با هدف انتقال رویکرد خصمانه تکرار کرده و بارها در بیانیه‌های خود جمهوری اسلامی ایران را متهم به اقدام علیه امنیت کشورهای این شورا کرده است.

از سوی دیگر رصد مواضع شورای همکاری خلیج فارس در قبال دیگر تحولات منطقه، این موضوع را عیان می‌کند که شورای فوق در اتخاذ سیاست‌های خود از ترتیبات منطقه‌ای گذر کرده و وارد مرحله مداخله‌گرایی منطقه‌ای با دخالت در امور سایر کشورها شده است.

برای اثبات این موضوع مصادیق فراوانی یافت می‌شود که می‌توان کمک‌های فراوان و مستمر اعضای این شورا در طول جنگ تحمیلی به صدام، مشارکت و اعزام نیرو از سوی کشورهای عضو این شورا به لیبی، اعلام مواضع خصمانه و مداخله‌جویانه در موضوع هسته‌ای ایران و مذاکراتش با گروه 5+1 و دخالت‌های آنها را درخصوص حق حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر جزایر سه‌گانه نام برد.

آخرین موضع خصمانه

اتخاذ مواضع تكراري شوراي همكاري خليج فارس عليه ايران واكنش رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان بر انگيخت و وي چندی پیش با رد کامل مفاد بیانیه پایانی آخرین نشست وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس در جده در مورد جزایر سه گانه ایرانی تأکید کرد که جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزء جدایی ناپذیر از خاک جمهوری اسلامی ایران بوده و خواهند بود.

ادعاي واهي

پيش از اين پيروز مجتهدزاده با بيان اينكه ادعاي امارات در مورد جزيره ابوموسي مضحك است، گفته بود كه اين ادعا از نظر حقوقي، تاريخي، جغرافيايي، سياسي و ژئوپولتيك جاي هيچ توجهي ندارد.
اين استاد دانشگاه ‌در مورد حاكميت ايران بر بخش نیمه شمالی ابوموسي و حاكميت امارات بر بخش جنوبی اين جزيره گفت: در تفاهم‌نامه شش ماده‌اي نوامبر 1971 آمده است كه پرچم ايران در نيمه شمالي جزيره بوموسي به اهتزاز در خواهد آمد و نيروهاي نظامي ايران در آنجا مستقر خواهند شد. پرچم شارجه نيز بر فراز قرارگاه پليس شارجه در روستاي بوموسي در اهتزاز خواهد بود كه به اين معني است روستاي بوموسي در حاكميت شارجه خواهد بود و بقیه متعلق به ایران خواهد بود.

وي اضافه كرد: منابع ناوارد اين مورد را متاسفانه به صورت "اداره مشترك" اين جزيره عنوان داده‌اند، در صورتي كه اينگونه نيست؛ بلكه جزيره از نظر مديريت استراتژيك تماما در اختيار ايران است. ايران قبول كرد تابعيت مردم روستاي بوموسي با شارجه خواهد بود و رفت و آمد آن‌ها به شارجه ايرادي ندارد. همان زمان وزارت خارجه ايران بيانيه‌اي رسمي صادر كرد كه ضميمه اين قرارداد است كه مي‌گويد فعلا اين قرارداد را قبول مي‌كنيم اما حق خود را حفظ خواهيم كرد كه هر زمان شرایط استراتژیک ایجاب کند تمامي جزيره را در اختيار خواهیم گرفت. اما سياست ايران از آن تاريخ تاكنون اينگونه بوده است كه اين اقدام را انجام ندهد.

مجتهدزاده با بيان اينكه مواردي كه امارات تلاش كرده ادعايش در مورد اين جزاير را بين‌المللي كند بسيار زياد است، تاكيد كرد: قاطعانه مي‌توان گفت در هيچ موردي امارات حتي نتوانسته است يك قدم به پيش بردارد، زيرا حرف و بحث‌شان كاملا غيرقانوني است. امارات از ايران مي‌خواهد به قراردادي متعهد باشد كه حق حاكميت ايران را بر جزاير تنب و ابوموسي تاييد مي‌كند، آن وقت خود اين قرارداد را در همان بيانيه نقض مي‌كند و مي‌گويد اين جزاير متعلق به امارات است.

چگونه شورا تشكيل شد؟

حمله رژيم بعث عراق به ايران در دسامبر 1980 (31شهريور 1359) سبب شد كشورهاي عربي به تلاش هاي نافرجام خود از دهه 1970 براي تشكيل اين شورا تحقق بخشند و در روز 25 مي 1981 شوراي همكاري خليج فارس با گردهمايي كشورهاي بحرين، كويت، عمان، قطر، عربستان سعودي و امارات متحده عربي به طور رسمي تشكيل شد. مهمترين هدف از تاسيس شوراي همكاري خليج فارس اتحاد، هماهنگي و تقويت هر چه بيشتر روابط ميان شش كشور عضو اين شورا عنوان شده است.

اهداف اعلام شده شورا

اهداف شوراي همكاري خليج فارس از سوي شش كشور عربي به اين صورت اعلام شد.

 1 - بررسي تحولات منطقه اي و ارزيابي امور سياسي در حوزه خليج فارس و خاورميانه؛
2- ايجاد قوانين جامع مشترك در زمينه امور اقتصادي، مالي، تجارت، توريسم، قضايي و دولتي ميان اعضاي شورا؛
3 - تقويت امور علمي و تكنولوژيكي، امور صنعتي، كشاورزي و آبرساني؛ 4 - ايجاد مراكز تحقيقاتي-علمي؛
5 - تشويق همكاري‌ هاي بخش خصوصي كشورهاي عضو با يكديگر؛
6 - تقويت روابطه هر چه بيشتر ميان مردم كشورهاي عضو اين شورا؛ اعضاي اين شورا همچنين تصريح كردند كه هدف اصلي از تاسيس شوراي همكاري خليج فارس ايجاد صلح و ثبات در خاورميانه و همچنين تثبيت همكاري‌هاي هر چه بيشتر ميان كشورهاي عضو با ديگر كشورهاي منطقه است.

همه دبيران كل شوراي همكاري خليج فارس
1- از 26 مه 1981 تا آوريل 1993    کویت    عبدالله بشاره  
2- از آوريل 1993 تا آوريل 1996    امارات    فهيم بن سلطان القسيمي 
3- آوريل 1996 تا 31 مارس 2002    عربستان    جميل بن ابراهيم الحوجيلان 
4- آوريل 1996 تا 31 مارس 2002    قطر    عبدالرحمان بن حمد العطيه   
5- از دسامبر سال 2010 تا كنون    بحرين    عبداللطیف الزیانی